SEVMEK VE SEVİLMEK
Kimi insan sevilmeyi ister kimisi de sevmeyi,
Ne mutludur ki ona hem sevsin hem sevilsin…
Farz et ki; hayatın en acı meşrebindesin,
Sevmek ve sevilmekten bihabersin,
Gözlerin senden uzaklaşıyor; göremiyorsun ne haldesin,
Kalbinin anahtarını hüzün ele geçiriyor,
Kilitlenip kalıyor ama gönlünü de kaptırıyor,
Farkında değilsin belki de,
Duymuyorsun en acı çığlıkları kalbinde;
Kıpırdaşıyorlar özgürlük diye,
Kalbin uçmuş kuş misali; hüzün seferinde…
Şimdi mutluluğu arıyor gözlerinde,
Işığı görmek, hissetmek istiyor,
Hayata tutunmak, sarılmak…
Hayatın kahpe perdesini kaldırıp hakikate ulaşmak,
Gönül fermanını ele geçirmek istiyor.
Günlerin geçtiğini bilemeden yaşlanıyor,
Ak saçlarına bakıp gözleri yaşarıyor,
Şimdi kim derdi küçük bir çocuğun eline düşeceğini?
Kim öğretirdi saf sevginin gerçek olduğunu?
Geceye, gündüze, gökyüzüne,yıldızlara sor,
Hatta duvarlara, yalnızlığa sor…
Kim söylerdi sevgiyi tadacağını?
Küçük bir çocuğun elinde açıp sonra da büyüyeceğini…
Şimdi büyüdün ey aşk görülmezim sanırsın ama saklanamazsın,
Senin kaçacak yerin, gidilecek seferin yok;
Öyle başına buyruk daldan dala konamazsın,
Çaldın mı kalp kapısını geri çıkamazsın!
Özgürce dediğin şeyler saklıdır o kapının ardında,
Ondan başka özgürlük aramak körlüktür aslında.
Senin gözlerin yok mu ey aşk?
Sevmeyi bilen, o bakışlarıyla ok saplayan gözlerin…
Hani şu sevmeyi ve sevilmeyi öğreten gözlerin,
Yanında da kulağına fısıldadığın aşk sözlerin,
Uçuşan ümitlerin, görünmez güzelliğin…
COŞKUN SUCU(MART 2010)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder